Δρ. Ανδρέας Χριστοδούλου MD PhDc

Ορθοπαιδικός Χειρουργός – Τραυματιολόγος

Εξειδίκευση σε αθλητικές και εκφυλιστικές παθήσεις ώμου και γόνατος, Η. Βασίλειο

Οι τέσσερις μύες υπεύθυνοι για τις κινήσεις της άρθρωσης του ώμου (μαζί με τους τένοντές τους) αναφέρονται ως στροφικό μυοτενόντιο πέταλο του ώμου.

Αυτό το στροφικο πέταλο βρίσκεται κάτω από την οροφή της άρθρωσης – κάτω από το ακρώμιο. Στο κενό ανάμεσα στο ακρώμιο και το στροφικό πέταλο βρίσκεται ο ορογόνος θύλακος. Αυτός ο θύλακος ο οποίος είναι γεματος με υγρό προστατεύει και βοηθά στην ομαλή κίνηση του στροφικού πετάλου κάτω από το ακρώμιο σε κινήσεις της άρθρωσης άνω του επιπέδου της κεφαλής. Ο υπακρωμιακός χώρος υπολογίζεται περίπου σε 1.0-1.5cm.
Το στροφικό μυοτενόντιο πέταλο του ώμου συμπιέζει και επικεντρώνει την κεφαλή του βραχιόνιου στην θέση της. Καθώς το άκρο ανυψώνεται το στροφικό πέταλο συμπιέζει την βραχιόνιο κεφαλή επιτρέποντας την ομαλή ολίσθηση κάτωθεν του ακρωμίου.

Οποιαδήποτε διαταραχή επηρεάζει την λειτουργία του στροφικού πετάλου οδηγεί στην δυσλειτουργία αυτού. Σαν αποτέλεσμα κατά την ανύψωση του άκρου μειώνεται ή χάνεται η ορθή επικέντρωση και συμπίεση που καταλήγει σε κινήσεις της βραχιονίου κεφαλής κεφαλικά, πιό κοντά στο ακρώμιο – προκαλώντας πρόσκρουση.

Παθήσεις που επηρεάζουν το στροφικό πέταλο:

Άμεσα

• Κάκωση στροφικού πετάλου
• Μερική ή πλήρης ρήξη
• Ασβεστοποιός τενοντίτιδα
• Τενοντοπάθεια από υπέρχρηση – εκφύλιση
Έμμεσα

• Αστάθεια ώμου
• Ρήξεις επιχειλείου χόνδρου
• Μη ισορροπημένη λειτουργία μυϊκών ομάδων ωμικής ζώνης

Το ακρωμιακό οστό παρουσιάζει διάφορες μορφολογικές παραλλαγές. Αυτές περιγράφηκαν από τον Bagliani σε τρείς τύπους. Τύπος Ι – επίπεδο, τύπος ΙΙ – κυρτό, τύπος ΙΙΙ αγκιστορειδές. Οι ασθενείς με τύπο ΙΙ και ΙΙΙ ακρωμίου έχουν αυξημένες πιθανότητες να νοσήσουν από συνδρομο προστριβής λόγω στένωσης του υπακρωμιακού χώρου.

Επιπρόσθετα με την πάροδο της ηλικίας οι ασθενείς μπορεί να αναπτύξουν οστεοφυτικές αλοιώσεις – οστικές άκανθες στην πρόσθια και πλάγια θέση του ακρωμίου καθώς και στην ακρωμιοκλειδική άρθρωση με αποτέλεσμα την επιπρόσθετη μείωση του χώρου υπακρωμιακά.
Συμπερασματικά, ασθενής με κάκωση του στροφικού πετάλου και ακρώμιο τύπου ΙΙΙ ετών 50, έχει αυξημένες πιθανότητες να αναπτύξει πρόσκρουση συγκρινόμενος με ασθενή ετών 20 και ακρώμιο τύπου Ι, χωρίς οστικές άκανθες.
Το στροφικό πέταλο θα πλησιάζει το ακρωμιακό οστό προκαλώντας πρόσκρουση με κάθε ανύψωση του ώμου, με αποτέλεσμα να δημιουργείται φλεγμονή και πόνος.
Η προστριβή μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα σε μερικούς ασθενείς και να επηρεάζει τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για θεραπεία.

Αντιμετώπιση

• Αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα
• Φυσιοθεραπεία – κλειδί στην αντιμετώπιση αποτελεί η ορθή στάση τους σώματος, της ωμοπλάτης και η ενδυνάμωση των εξασθενημένων μυών του στροφικού πετάλου
• Ενέσιμη θεραπεία – μειώνει την φλεγμονή, ελέγχει τον πόνο, δίνει την δυνατότητα στις μυϊκές ομάδες να ανακάμψουν και να βελτιωθούν με ορθή άσκηση
• Ορθοπαιδική Χειρουργική επέμβαση – όταν αποτύχουν οι συντηρητικές μέθοδοι. Στόχος είναι να μειωθεί η πρόσκρουση με αύξηση του χώρου υπακρωμιακά και διενερεγείται αρθροσκοπικά.

Πρόληψη

• Αποφυγή κινήσεων άνωθεν του επιπέδου της κεφαλής
• Ενδυνάμωση των μυϊκών ομάδων του ώμου – μην προσπαθείτε να αναπαράγεται και να ρυθμιζετε τον πόνο με κινήσεις